Γελώντας Άγρια!

Λίγα λόγια για το έργο

Μια γυναίκα και ένας άντρας, γνήσια τέκνα της Νέας Υόρκης, συναντιούνται τυχαία σε ένα σουπερμάρκετ, μπροστά στο ράφι με τις κονσέρβες τόνου. Αυτή η συνάντηση θα πυροδοτήσει την εκ βαθέων εξομολόγηση των δυο ηρώων, αναφορικά με την ζωή. Μια πυρετώδης εξομολόγηση σαν από αυτές που συμβαίνουν μόνο στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή ή σε κάποιο μπαρ αργά τη νύχτα παρέα με ένα ποτήρι ουίσκι. Οι σχέσεις, η καριέρα,η πίστη, η οικογένεια, με τρόπο αστείο και προβοκατόρικο, μπαίνουν στο μικροσκόπιο του Durang, που καυτηριάζει τα προβλήματα και τις νευρώσεις της μεταμοντέρνας εποχής. Το έργο φωτίζει την άγρια μοναξιά στην μεγαλούπολη και την αγωνιώδη ανάγκη συνάντησης με τον σημαντικό ή ασήμαντο Άλλον.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λουκία Κατωπόδη
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ : Σπυριδούλα Ραμαντάν
Στέφανος Μανωλίτσης

Η σκηνοθέτης Λουκία Κατωπόδη (υπεύθυνη του Θεατρικού Εργαστηρίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας) παίρνει το θεατρικό έργο “Γελώντας Άγρια!” (https://www.lefkadatoday.gr/gelontas-agria-apo-to-theatriko-ergastiri-pneymatikoy-kentroy-dimoy-leykadas/) του Christopher Durang και με απέριττη , λιτή και επί της ουσίας σκηνοθετική ματιά αποδίδει αυτό που ο τίτλος ορίζει , το πηγαίο γέλιο του θεατή. Πίσω από το άγριο γέλιο των πρωταγωνιστών- που σηματοδοτεί την παρακμή της εποχής – ο θεατής συναισθάνεται όλα τα προβλήματα των ηρώων του. Πενθεί μαζί τους, πονά και κυρίως γελά μαζί τους, γελά δηλαδή με την αδυναμία ανταπόκρισης τους στο δοκούν, που δεν είναι άλλο από το να ορίσουν τη μοίρα τους, να εξουσιάσουν οι ίδιοι τις ζωές τους.

Με γκροτετσκική ματιά και βαθιά κυνική διάθεση οι ήρωες μας εκβάλουν προς το φαύλο, το παρανοϊκό, αφού τίποτα δεν είναι όπως θα έπρεπε. Για να αποκτηθεί η ατομική κυριαρχία το άτομο πρέπει να αισθανθεί ασφαλές στο περιβάλλον. Το ατομικό όφελος πρέπει να είναι σε πλήρη συνάφεια με το συλλογικό όφελος. Ο Durang στα έργα του προβληματίζει με την θεματολογία του, όπως κάνει και εδώ . Μιλά για τη βία, , την ψυχική διαταραχή, τις διαπροσωπικές σχέσεις , τον έρωτα και τον θάνατο.

Φοβερή είναι η σκηνή στο σούπερ μάρκετ, όπου ο άντρας(Στέφανος Μανωλίτσης ) παρασύρει την γυναίκα μετά το άγριο παραλήρημα της (Σπυριδούλα Ραμαντάν) και την ηρεμεί με το μοναδικό τρόπο της γιόγκα (εισπνοή-εκπνοή).

Η Σπυριδούλα Ραμαντάν δίκαια απέσπασε το α’ βραβείο γυναικείου ρόλου(βραβεία 18ου φεστιβάλ Κορίνθου 2022) καθώς με το μπρίο , την σπιρτάδα , τους υπέροχους συναισθηματικούς διασκελισμούς κέρδισε το στοίχημα με το κοινό και κέρδισε το άφθονο γέλιο του. Ο Στέφανος Μανωλίτσης, με την θαυμάσια ερμηνεία του απέσπασε την προσοχή μας και μας προβλημάτισε σχετικά με τη σχέση προσώπου και προσωπείου στην σύγχρονη κοινωνία.

Σε έναν κόσμο όπου οι γνωστικοί είναι εκτός ιδρύματος , οι σχιζοφρενείς όταν βγαίνουν εκτός ασύλου, αισθάνονται περισσότερο ανασφαλείς. Αυτή η εξαιρετική θέση-αντίθεση είναι που προκαλεί το χιούμορ μας και αποδομεί την πεποίθηση μας για μια γερά δομημένη κοινωνία. Να αναφέρω επίσης ότι στον υπέροχο θεατρικό χώρο της Κορίνθου, που διάλεξε η σπουδαία Ειρήνη Παππά και φιλοξενήθηκε το συγκεκριμένο έργο (και όλα του φεστιβάλ), ακάλεστες στη σκηνή κατέφτασαν σε χαμηλή πτήση νυχτερίδες, ελκόμενες από το φως των ηθοποιών και της παράστασης…

Εύγε σε όλους τους συντελεστές για το θαυμάσιο αποτέλεσμα και στην πρόεδρο του (Κ.Θ.Β.Ρ) Ιωάννα Κατσαρού, για την άψογη διοργάνωση του φεστιβάλ.